Pogranicza
Porady techniczne !
W ogniu walki, zdo³a³em wypracowac nastêpuj±ce "patenty".
1. Tarcze z ubytkami mo¿na uzupe³niaæ ... Naj³atwiej jest z bia³± - korektor w sztyfcie/pêdzelku/pisografie robi swoje! W przypadku tarcz w innych odcieniach - podstawowe czarne/czerwone/niebieskie za³atwiaj± pisaki transparentne.
2. G³o¶na praca wahnika- wiem co pisz± "specjali¶ci" - prawda jest taka, ¿e piszczy/szumi bo suche... Nawet jakby to olejem s³onecznikowym zalaæ - to siê polepszy.... Clue jest takie, ¿e wszelkie wa³ki, koronki, dekle - najlepielej lizn±æ olejem samochodowym, pó³syntetyk lub lepszy - i da radê!
3. Uszczelki : maj± to do siebie, ¿e suche trac± swoj± funkcje. Metoda : przy rozbieraniu zegarka uszczelka od razu l±duje w pojemniczku ze smarowid³em (najlepszy syntetyk bo mniej ¶mierdzi po pó³ roku .... ), przed z³o¿eniem smarujemy tym gwint/powierzchniê styczn± - pomaga w 90% przypadków o ile gwinty nie s± zerwane. Ta sama matoda tyczy siê wa³ków/koronek.
4. Prawie Luminova - w sklepach wêdkarskich s± niez³e farby do sp³awików. Czasami lepsze ni¿ typowe na wskazówki/indeksy. Kosztuj± grosze. Awaryjnie, mo¿na ich u¿yæ do ratowania pow³oki.
Reszta jak sobie przypomnê ..
GAR¦Æ INFORMACJI-jak dla mnie przydatna i w jednym miejscu
-to wazne-w razie b³edów prosze o info
/¿ród³o -internet/
HISTORIA...
Ok. 2500 p.n.e. w Chinach znane by³y zegary s³oneczne i wodne
-za internetem;) ja tego nie wymy¶li³em
Ok. 380 p.n.e. Platon zbudowa³ zegar wodny z budzikiem
Ok. 1450 Wynaleziono zegar z napêdem sprê¿ynowym
Ok. 1600 Zastosowano wskazówkê minutow±
Ok. 1700 Zastosowano wskazówkê sekundow±
Ok. 1730 Zastosowano w zegarze kuku³kê
1756 Zbudowano zegarek kieszonkowy z naci±giem automatycznym
1824 W Genewie powsta³a pierwsza szko³a zegarmistrzostwa
1842 Powsta³y pierwsze zegarki nakrêcane koronk±
1843 Zbudowano pierwszy stoper
1905 Po raz pierwszy nadano radiowy sygna³ czasu
1919 Rozpoczêto seryjn± produkcjê zegarków narêcznych (na rêkê)
1923 Opatentowano narêczny zegarek z naci±giem automatycznym
1929 W. A. Marrison zg³osi³ patent na generator (zegar) kwarcowy
1949 Zbudowano tzw. zegar atomowy (maser amoniakalny)
1956 Przyjêto definicjê jednostki czasu - sekundy jako czê¶ci roku zwrotnikowego (tzw. czas efemerydalny)
1967 Przyjêto now± definicjê jednostki czasu - sekundy opart± na wzorcu cezowym (tzw. czas atomowy)
1973 Uruchomiono produkcjê zegarków kwarcowych z ciek³okrystalicznym urz±dzeniem wskazuj±cym
Mechanizmy (werki)
Zegarki dziel± siê ze wzglêdu na typy mechanizmów wykorzystywanych do ich napêdu.
Zegarki mechaniczne automatyczne
Mechaniczne zegarki automatyczne zasilane s± dziêki sprê¿ynie, ale nie wymagaj± nakrêcania, gdy¿ funkcjê tê spe³nia wahnik, który podczas ruchu wykonuje tê czynno¶æ automatycznie. Dok³adno¶æ chodu w automatach chronometrach wynosi: od +2 sekund/dobê do -10 sekund/dobê, a w nie chronometrach od -10 sekund/dobê do +25 sekund/dobê. Cech± charakterystyczn± zegarków automatycznych jest szum zwi±zany z ruchem wahnika, który mo¿na us³yszeæ po gwa³townym ruchu zegarkiem.
Zegarki mechaniczne nakrêcane rêcznie
Zegarki mechaniczne nakrêcane rêcznie to modele, w których mechanizm zasilany jest poprzez nakrêcenie (napiêcie sprê¿yny). Pracuj± z dok³adno¶ci± podobn± do automatów.
z innego zród³a:
Zegarkiem mechanicznym nazywamy–kazdy zegar wykorzystuj±cy jako regulator chodu wahad³o lub balans.Energia do napêdu regulatora przekazywana jest za pomoc± wychwytu. napêd sprê¿ynowy (zegary)Elementem sk³adowym mechanizmu napêdu jest naci±g, którego zadaniem jest przetworzenie i dostarczenie energii do uk³adu napêdu. Ze wzglêdu na sposób dostarczenia energii wyró¿niamy nastêpuj±ce rodzaje naci±gu w werkach mechanicznych:
naci±g manualny (koronka,)
naci±g automatyczny (wykorzystuj±cy element bezw³adno¶ciowy i ruchy rêki)
S³ownik:
Antymagnetyczny - zegarek zabezpieczony przed wp³ywem magnetyzmu ziemskiego; powinien byæ zgodny ze standardami ISO.
Chronograf - zegarek analogowy (wskazówkowy) z wbudowanym stoperem.
Chronometr - zegarek mechaniczny, który uzyska³ certyfikat Szwajcarskiego Centrum Certyfikacji na dok³adno¶æ chodu. Badanie odbywa siê w piêciu po³o¿eniach zegarka i w co najmniej trzech zakresach temperatur oraz w kilku zakresach naci±gniêcia sprê¿yny (25%, 50%, 75% i 100%). £±cznie powstaje w ten sposób kilkaset punktów pomiarowych. Po wykonaniu pomiarów obliczane jest odchylenie wypadkowe. Aby zegarek uzyska³ atest, dok³adno¶æ chodu musi mie¶ciæ siê w zakresie od -2 do +8 sekund na dobê.
Complication - zegarek, który poza pomiarem czasu posiada funkcje dodatkowe (np. budzik, fazy ksiê¿yca, wieczny kalendarz, wska¼nik rezerwy chodu, stoper, repetier). Okre¶lenie to u¿ywane jest zazwyczaj wy³±cznie w odniesieniu do zegarków mechanicznych.
COSC - certyfikat dok³adno¶ci chodu zegarka, a w³a¶ciwie skrót nazwy Szwajcarskiego Instytutu Testów Chronometrycznych. Powo³any w roku 1973 Instytut, z siedzib± w La-Chaux-des-Fonds, uprawniony jest do przeprowadzania badañ i wydawania ¶wiadectw dla mechanizmów o wyj±tkowej precyzji.
Ébauche - okre¶lenie u¿ywane w odniesieniu do niekompletnych mechanizmów, nieposiadaj±cych wychwytu, balansu, w³osa lub sprê¿yny napêdowej.
ETA - ETA s.a. Fabriques d 'Ebauches, najwiêkszy szwajcarski producent mechanizmów zegarkowych nale¿±cy do grupy Swatch, zaopatruj±cy ogromn± wiêkszo¶æ wytwórców zegarków w gotowe mechanizmy lub tzw. ébauche - mechanizmy niekompletne, przygotowane do zainstalowania wychwytu, sprê¿yny g³ównej i osi balansu.
FH - Federacja Stowarzyszeñ Zegarmistrzowskich, wiod±ce stowarzyszenie handlowe zrzeszaj±ce szwajcarskich wytwórców zegarków.
Funkcja GMT - funkcja umo¿liwiaj±ca równoczesne ¶ledzenie czasu w drugiej strefie czasowej.
Kaliber - okre¶lenie rozmiaru mechanizmu, zazwyczaj wyra¿ane w liniach paryskich (1 linia paryska = 2,256 mm); czêsto stosowane przez wytwórców zegarków jako symbol danego mechanizmu.
Kamienie - stosowane jako ³o¿yska w celu zmniejszenia zu¿ycia w miejscach najwiêkszego tarcia w mechanizmie. W zegarkach mechanicznych jest ich zazwyczaj 17-18. Dawniej u¿ywano naturalnych rubinów, obecnie stosuje siê kamienie syntetyczne.
Ko³o wychwytowe - ko³o wspó³pracuj±ce z wychwytem; jego ruch obrotowy jest cyklicznie powstrzymywany przez wychwyt, a przerwy te zliczane s± przez przek³adniê mechanizmu chodu i zamieniane na wskazania czasu.
Kontrolowany przez radio zegarek - zegarek kwarcowy odbieraj±cy sygna³ radiowy transmitowany z niezwykle dok³adnego zegara atomowego i u¿ywaj±cy tego sygna³u do korekty pokazywanego czasu.
Kwarc - minera³, dwutlenek krzemu SiO2; jego krystaliczna postaæ wykorzystywana jest do wykonywania rezonatorów kwarcowych drgaj±cych pod wp³ywem zmiennego pola elektrycznego, od kilku tysiêcy do kilku milionów razy na sekundê.
Limitowana seria - ¶ci¶le okre¶lona seria zegarków danego modelu, produkowanych zwykle dla upamiêtnienia jakiego¶ wydarzenia, potwierdzona certyfikatem limitacji, w ilo¶ci przewa¿nie od 20 do 1000 egzemplarzy. Zegarki w limitowanych seriach z najlepszych manufaktur stanowi± bardzo cenne ozdoby kolekcji.
Linie paryskie - stosowane do okre¶lania rozmiaru mechanizmu napêdu, 1 linia paryska = 2,256 mm.
Luneta (ang. bezel) - pier¶cieñ okalaj±cy szk³o zegarka i mocowany do koperty. Wspó³cze¶nie jest to czêsto pier¶cieñ obrotowy, zawieraj±cy rozmaite skale, umo¿liwiaj±ce, w zale¿no¶ci od typu zegarka, np. odczyt drugiej strefy czasowej, prêdko¶ci pojazdu itd.
Mechanizm - serce ka¿dego zegarka, urz±dzenie odmierzaj±ce czas na zasadzie zliczania drgañ mechanicznych wahad³a lub balansu. Wyró¿niamy nastêpuj±ce rodzaje mechanizmów: kwarcowy, mechaniczny, automatyczny, zasilany bateri± s³oneczn±, o napêdzie "hybrydowym".
Mechanizm jumping hour - odczyt godziny mo¿liwy dziêki umieszczeniu na tarczy zegarka dodatkowego okienka, na którym pokazywane s± cyfry, oznaczaj±ce aktualn± godzinê. Minuty odczytuje siê, korzystaj±c ze standardowej wskazówki, która okr±¿aj±c w pe³ni tarczê, powoduje automatyczny przeskok cyfr w okienku godzinowym.
Repetier (ang. repeater) - sygnalizacja d¼wiêkowa aktualnego czasu (godziny lub kwadransa).
Retrograde (z ang. „poruszaj±cy siê wstecz") - wska¼nik zawieraj±cy wskazówkê, która poruszaj±c siê po wycinku okrêgu, po doj¶ciu do koñca skali wraca na jej pocz±tek.
Rotomat - praktyczne urz±dzenie do automatycznego nakrêcania zegarka mechanicznego dzia³aj±ce na zasadzie nieustannego wprowadzania w ruch jego mechanizmu. Zegarki mechaniczne maj± okre¶lon± rezerwê chodu, dlatego te¿ nienoszony model najlepiej przechowywaæ w rotomacie, by zapobiec ca³kowitemu zatrzymaniu siê zegarka.
Shock-resistant (wstrz±soodporny) - zegarek mo¿e zostaæ uznany za odporny na wstrz±sy, je¿eli po upadku na tward± powierzchniê z wysoko¶ci 1 m nie zatrzyma chodu lub je¿eli dzienne tempo jego chodu nie zmieni siê o wiêcej ni¿ 60 sekund.
Skeleton watch (ang.) - zegarek, w którym za wyj±tkiem pier¶cienia godzinnego usuniêto wiêkszo¶æ elementów tarczy, tak by widoczny by³ mechanizm zegarka czêsto dodatkowo zdobiony.w zegarku szkieletowym tak¿e dekiel wykonany jest z przezroczystego materia³u.
Split-second (ang.) - typ chronografu z podwójn± wskazówk± stopera, s³u¿±c± do dokonywania pomiarów miêdzyczasów. W praktyce, po uruchomieniu stopera obie wskazówki przemieszczaj± siê wokó³ tarczy razem, jednak¿e w dowolnym momencie mo¿na zatrzymaæ jedn± z nich, nie przerywaj±c biegu drugiej. Po odczytaniu miêdzyczasu i zwolnieniu zatrzymanej wskazówki dogania ona tê, która pozosta³a w ruchu.
Sprê¿yna napêdowa - twarda i elastyczna ta¶ma metalowa gromadz±ca energiê potencjaln± poprzez nawiniêcie na wa³ek, sprê¿yna stanowi si³ê napêdow± przek³adni chodu mechanizmu zegarkowego.
Swiss made - okre¶lenie, którego stosowanie regulowane jest przez prawo szwajcarskie. Mo¿na je stosowaæ wy³±cznie w przypadku zegarków spe³niaj±cych okre¶lone kryteria: 50% czê¶ci takiego zegarka musi byæ wyprodukowanych w Szwajcarii, musi byæ on zmontowany, wykoñczony i sprawdzony w Szwajcarii.
Tachometr (prêdko¶ciomierz) - system pomiaru umieszczony na ramce szkie³ka lub na wewnêtrznym pier¶cieniu wokó³ tarczy; s³u¿y do obliczania prêdko¶ci w milach lub w kilometrach na godzinê.
Tourbillon (z franc. „tr±ba powietrzna") - urz±dzenie maj±ce na celu zwiêkszenie precyzji chodu zegarka, poprzez niwelowanie wp³ywu grawitacji na mechanizm balansu. W zale¿no¶ci od stopnia komplikacji urz±dzenia, tourbillon dokonuje pe³nego obrotu w ci±gu 60 sekund, wokó³ w³asnej, lub wiêcej ni¿ jednej osi. Mechanizm ten stosowany jest w drogich i luksusowych zegarkach. Czêsto tourbillon pe³ni jednocze¶nie rolê wskazówki sekundowej, dlatego jest wyeksponowany dla podkre¶lenia wyposa¿enia zegarka w to presti¿owe urz±dzenie.
Wieczny kalendarz - mechanizm kalendarza przystosowuj±cy siê automatycznie do zmiennej liczby dni w miesi±cu oraz lat przestêpnych. Zapewnia nieprzerwan± pracê a¿ do 28 lutego 2100 roku.
Wska¼nik rezerwy chodu (power reserve indicator) - wskazówka lub okienko pokazuj±ce liczbê godzin pracy zegarka mechanicznego, jaka pozosta³a do czasu jego zatrzymania.
Zawór helowy - zawór znajduj±cy zastosowanie przede wszystkim u nurków, którzy spêdzaj± du¿o czasu w kapsu³ach nurkowych i na stacjach g³êbinowych, gdzie - aby u³atwiæ oddychanie - powietrze jest wzbogacane helem. Hel, nieszkodliwy dla zdrowia gaz obojêtny, posiada zdolno¶æ przenikania do koperty zegarka (np. przez uszczelki), ale niestety nie jest w stanie przez nie uchodziæ na zewn±trz. Aby daæ uj¶cie nadmiernemu ci¶nieniu, na kopercie nale¿y odkrêciæ ci¶nieniowy zawór helowy. Zaworu tego nie nale¿y otwieraæ w wodzie, ani bezpo¶rednio po wyj¶ciu z wody, kiedy zegarek jest mokry.
pare fot pogl±dowych:
werk mechaniczny:
http://img233.imageshack.us/i/img1053o.jpg/http://img26.imageshack.us/i/budowazegara.jpg/http://img32.imageshack.us/i/442691df5dd0d.jpg/z innej perspektywy:
http://img29.imageshack.u...ronographm.jpg/zbli¿enie na czê¶ci:
http://img294.imageshack.us/i/img1050o.jpg/budowa zegarka:
http://img31.imageshack.us/i/img773o.jpg/
Szk³a w zegarkach:
Hesalitowe - zrobione s± z utwardzonego i oczyszczonego chemicznie polipropylenu (plastiku). Maj± nisk± odporno¶æ na zarysowania. Twardo¶æ w skali Mohsa: ok. 1.
Mineralne - to dobrej jako¶ci szk³a wyprodukowane na bazie krzemu. Twardo¶æ w skali Mohsa: od 4 do 5. Do¶æ wysoka odporno¶æ na zarysowania. Wystêpuj± tak¿e szk³a mineralne dodatkowo utwardzane.
Szafirowe - s± to szk³a produkowane z syntetycznego szafiru o twardo¶ci zbli¿onej do szafiru naturalnego. Odporne na zarysowania (twardo¶æ w skali Mohsa: od 7 do 9) i powszechnie stosowane w zegarkach wy¿szej klasy.
Skala Mohsa - skala twardo¶ci, w której warto¶ci od 1 do 10 porównywane s± do kamieni i minera³ów. I tak np. 1 - talk, 10 - diament.
Wodoszczelno¶æ zegarków (WR)
- pojêcie oznaczaj±ce odporno¶æ zegarka na ci¶nienie mierzone w atmosferach (atm), albo na dopuszczalne zanurzenie na okre¶lon± g³êboko¶æ mierzon± w metrach (m). Nale¿y pamiêtaæ, ¿e aby przeliczyæ liczbê atmosfer na metry, nale¿y j± pomno¿yæ przez 10.
Jak i czemu ¶wiec± nasze zegarki:
Radioluminescencja jest wywo³ywana dzia³aniem promieniowania j±drowego - niektóre substancje pod jego wp³ywem ¶wiec±. Promieniowaniem tym mo¿e byæ promieniowanie gamma, promienie X lub cz±stki alfa i beta. Promieniowanie pobudza elektrony na wy¿sze stany energetyczne. Nadmiar energii powsta³y przy powrocie elektronów na zerowe stany energetyczne, jest rozpraszany w postaci ¶wiat³a widzialnego (mechanizm dzia³ania jest analogiczny do fluorescencji).
Materia³em, który wykazuje w³asno¶ci radioluminescencyjne jest m.in. siarczek cynku ZnS. Radioluminescencja tego typu by³a stosowana jeszcze przed 1920 rokiem do lat 90. XX wieku - na tarcze zegarków by³a nak³adana emulsja z siarczkiem cynku i ¼ród³em promieniowania, którym by³ tor, promet 147 lub rad 226.
Rad zosta³ odkryty przez Mariê Curie - Sk³odowsk± (1867-1934), kosztem utraty zdrowia. W tamtych czasach nie znane jeszcze by³y zagro¿enia wynikaj±ce z kontaktu z materia³ami promieniotwórczymi. Rad-226 emituje cz±stki alfa, a jego po³owiczny okres ¿ycia wynosi 5600 lat. Promieniuj±c rozpada siê na inne pierwiastki o podobnej aktywno¶ci, lecz krótkim okresie ¿ycia (s± to Rn-222, Po-218, Pb-214, Bi-214, Po-214, Pb-210, Bi-210, Po-210) - emituj± one promienie alfa, beta i gamma.
Czysty rad ¶wieci na niebiesko, a jego promieniowanie wywo³uje w niektórych materia³ach luminescencjê. Po raz pierwszy zosta³o to wykorzystane w 1902 roku przez Williama J. Hammera, które zmiesza³ rad z siarczkiem cynku ZnS i otrzyma³ farbê, wykorzystywan± pó¼niej przy produkcji tarcz do zegarków. Od tego czasu powsta³o w kilka komercyjnych firm produkuj±cych farby radioluminescencyjne, wykorzystuj±ce do ich produkcji rad. Nie stosowano czystego chemicznie radu, ale jego sole - najczê¶ciej siarczan baru, rzadziej chlorek i bromek baru.
Z czasem intensywno¶æ ¶wiecenia farby mala³a z powodu uszkodzeñ kryszta³ów siarczku cynku, spowodowanych dzia³aniem cz±stek alfa. Problem ten czê¶ciowo rozwi±zywano ogrzewaj±c farbê lub wcze¶niej dodaj±c tzw. mezotor, czyli rad 228 (o po³owicznych czasie ¿ycia 5,8 lat). Emitowa³ on cz±stki beta, ale przy rozpadzie przemienia³ siê w tor 228 Th-228 (o po³owicznym czasie ¿ycia 1.9 roku), który ju¿ emitowa³ cz±stki alfa. Rezultat by³ taki, ¿e w czasie pierwszych 5 lat stosowania farby, intensywno¶æ jej ¶wiecenia ros³a ( w miarê wzrostu zawarto¶ci Th-228).
W 1920 roku czasopismo Scientific American poda³o listê produktów zawieraj±cych rad, jednocze¶nie ukazuj±c na jak± skalê u¿ywano materia³ów radioluminescencyjnych: by³y to m.in. ozdobne numery domów, elementy obwiedni dziurek do klucza, kompasy na statkach, tarcze telegrafów, znaki w kopalniach, etykiety z truj±cymi preparatami, numerki na siedzenia w teatrach, elementy do samochodów, przynêty dla ryb, elementy zabawek dla dzieci i wiele innych.
Zaprzestanie stosowania radu nast±pi³o po wykryciu fatalnych skutków jego oddzia³ywania na organizmy ¿ywe.
Kolejn± substancj± u¿ywan± do produkcji ¶wiec±cych tarcz zegarków by³ tryt H-3 - radioaktywny izotop wodoru, o masie atomowej oko³o 3. W tym przypadku radioaktywno¶æ by³a wynikiem emitowanych cz±stek beta, które by³y praktycznie ca³kowicie poch³aniane przez szk³o pokrywaj±ce tarczê. Tryt H-3 emituje cz±stki beta o ma³ej energii, jego po³owiczny okres ¿ycia wynosi 12,3 lat; nie wyzwala on cz±stek gamma. Przez krótki okres czasu (lata 70. XX wieku) tryt by³ stosowany do pod¶wietlania zegarków z wy¶wietlaczem ciek³okrystalicznym, pó¼niej w po³±czeniu z m.in. siarczkiem cynku jako farba.
Tryt u¿ywany w dzisiejszych czasach w zegarkach musi spe³niæ standardy ISO 3157 i NIHS 97-10, które okre¶laj± akceptowalny, minimalny stopieñ luminescencji, która jest wymagana do zobaczenia tarczy zegarka w ciemno¶ci. W zale¿no¶ci od jako¶ci u¿ytej substancji radioluminescencyjnej, optymalny czas pracy mo¿e wynosiæ kilka lat. Jako¶æ wp³ywa tak¿e na intensywno¶æ ¶wiecenia, która dodatkowo zale¿y od powierzchni i grubo¶ci na³o¿onej warstwy.
Obecniej najpowszechniej u¿ywanymi substancjami stosowanymi przy radioluminescencji s±: wspomiany tryt H-3, stront-90 (sr-90), promet-147 (Pm-147) i wêgiel-14 (C-14).
Dobre w³asno¶ci radioluminescencyjne wykazuj± tak¿e BaFCl:Eu, Yb2SiO5:Ce, ZnS.CdS:Ag i Y2O3.
Sam mechanizm radioluminescencji jest analogiczny do zjawiska fluorescencji. Promieniowanie j±drowe pobudza elektrony na wy¿sze stany energetyczne - przechodz± one na wy¿sze orbity. Kiedy elektrony te trac± nadmiar energii, emitowane s± fotony - obserwujemy to jako ¶wiecenie. Im wiêcej energii zostanie uwolnione, tym ja¶niej ¶wieci materia³.
W dzisiejszych czasach technologia radioluminescencyjna jest stosowana dla celów cywilnych (np. elementy bezpieczeñstwa, oznaczaj±ce wyj¶cie ewakuacyjne, znaki ostrzegaj±ce przed niebezpieczeñstwem) i do celów militarnych (jako o¶wietlenie tam, gdzie nie jest mo¿liwe u¿ycie energii elektrycznej). Bior±c pod uwagê fakt, i¿ energia uwalniana przy rozpadzie szeroko stosowanego trytu wynosi zaledwie 18,6 keV (mniej ni¿ emituje telewizor czy klasyczny monitor komputera), w³asno¶ci radioluminescencyjne materia³ów mog± byæ bezpiecznie wykorzystywane, zw³aszcza w przypadkach gdy chodzi o zdrowie lub ¿ycie ludzkie.
To ¶wietnie, ¿e zebra³e¶ te informacje w jednym miejscu.
feleksc, kawa³ dobrej roboty
Gratulujê zebranego materia³u.
Zdjêcia powiedz± wiêcej ni¿ kilka stron zapisana drobnych maczkiem.
¦wietna inicjatywa- spooooro info w jednym miejscu
Mo¿e niech ka¿dy, jak ma woln± chwilê oczywi¶cie, co¶ tu skrobnie od siebie- jak±¶ poradê praktyczn±(jak zrobi³ ALAMO) lub co¶ w tym rodzaju.
Zegar w lotnictwie.
Zegar na panelu przyrz±dów jest zawsze. W samolotach komunikacyjnych, zaopatrzonych w komputer nawigacyjny, przyrz±dy radionawigacyjne i masê innych rzeczy, zegar ginie w¶ród innych instrumentów. A tak naprawdê, to na potrzeby nawigacji lotniczej pracuje sporo rozmaitych zegarów, zarówno na pok³adzie samolotu, na l±dzie a tak¿e w przestrzeni oko³oziemskiej.
Od zarania nawigacji przyrz±d mierz±cy up³yw czasu zalicza siê do narzêdzi podstawowych. Pojêciem czasu, a konkretnie jego pomiarem, pos³ugujemy siê w³a¶ciwie stale. Kolejno¶æ wydarzeñ okre¶lamy umieszczaj±c je na skali czasu, liczonej od momentu powszechnie uznanego za pocz±tek. T± skal± mierzymy tak¿e czas trwania zjawisk lub procesów. Przebyt± drogê zlicza siê wed³ug prêdko¶ci i up³ywu czasu, czêstotliwo¶ci okre¶la siê mierz±c czas jednego okresu, wypuszcza siê fale radiowe i mierzy czas, po którym wróc± ich odbite albo odes³ane resztki, aby okre¶liæ odleg³o¶æ. A to tylko kilka z masy rzeczy, zale¿nych od pomiaru czasu.
Pomiar czasu jako taki, polega na przyrównywaniu mierzonego przedzia³u czasu do jednostki, czyli wzorca. Za wzorzec czasu przyjmuje siê zjawisko okresowe o mo¿liwie du¿ej sta³o¶ci okresu. Najdawniejszymi wzorcami czasu by³y zjawiska astronomiczne.
Praktyczna rachuba czasu by³a oparta o zjawiska naturalne; zmianê dnia i nocy czyli dobê s³oneczn± i cykl pór roku. Ten ostatni pokrywa siê z okresem zmian wysoko¶ci S³oñca ponad horyzontem.
Krótsze od doby okresy czasu wyznacza³ zegar s³oneczny. Przy braku s³oñca albo noc± czas odmierzano rozmaitymi patentami w rodzaju klepsydr czy ¶wiec ze skal±. Kry³a siê w tej praktyce pewna ¶miesznostka: okresy czasu odmierzane tak± np. klepsydr± by³y, owszem, niedok³adne, ale z grubsza jednakowe, w przeciwieñstwie do godzin s³onecznych. Je¿eli tarczê zegara s³onecznego podzieli siê na równe sektory, godziny poranne i popo³udniowe s± krótsze ni¿ te ko³o po³udnia.
Kto i kiedy wpad³ na pomys³ wytwarzania zjawisk okresowych krótszych od doby bli¿ej nie wiadomo, i zastanawianie siê nad tym nie ma sensu; przecie¿ darcie siê na s³u¿bê, ¿eby obróci³a klepsydrê, to te¿ zjawisko okresowe. W ka¿dym razie najstarsze zegary mechaniczne s± datowane na poczatek XIV wieku. By³y one przewa¿nie budowane w wie¿ach, mia³y napêd obci±¿nikowy i, dla tradycji, wskazywa³y nierówne godziny. Jako okresowy regulator chodu stosowano wówczas tak zwane wrzeciono (inaczej szpindel), uk³ad taki sam jak w napêdzie m³oteczka budzika mechanicznego, ale zaopatrzony w masywne przeciwwagi (kolebnik) dla wyd³u¿enia okresu wahañ. Zegary tego typu by³y niedok³adne, poniewa¿ okres wahañ kolebnika zale¿a³ bardzo silnie od si³y napêdu. Tym niemniej szpindel z kolebnikiem bardzo d³ugo by³ jedynym znanym regulatorem chodu. Budowano nawet zegary noszone, tzw. jaja norymberskie (pierwszy zbudowa³ w 1510 r. Piotr Henlein z Norymbergi). Taki regulator spotyka siê jeszcze w minutnikach kuchennych - pewnie dlatego nigdy mi nie wychodz± jajka na miêkko.
Budowê dok³adnych zegarów zapocz±tkowa³o dopiero zastosowanie wahad³a. Ju¿ Galileusz zaobserwowa³, ¿e okres ruchu swobodnego wahad³a zale¿y od jego d³ugo¶ci, a nie od amplitudy wychyleñ. W 1656 roku holenderski uczony (i przy okazji ¶wietny technik) Christian Huygens zbudowa³ zegar wahad³owy o niewiarygodnej dok³adno¶ci 1 minuty na dobê. Ten¿e Huygens by³ wynalazc± balansu, czyli kó³ka na osi ze spiraln± sprê¿yn±, maj±cego tê sam± w³a¶ciwo¶æ co wahad³o.
Pewnie ci z Was którzy wytrwali a¿ do tego miejsca, pytaj± w duchu co to wszystko ma wspólnego z nawigacj±. Otó¿ du¿o (a poza tym bardzo lubiê zegary). Od dawna by³o wiadomo, ¿e dok³adny pomiar czasu jest podstaw± dzia³ania najwspanialszego systemu radionawigacyjnego wszechczasów - astronawigacji (¶wiat³o widzialne to te¿ fale elektromagnetyczne).
W miarê posuwania siê na Zachód obserwowane po³udnie s³oneczne, czyli moment górowania S³oñca, wypada coraz pó¼niej. Opó¼nienie to, liczone od po³udnika na którym nasz zegar precyzyjnie wskazywa³ po³udnie s³oneczne, umo¿liwia ³atwe okre¶lenie po³udnika, na którym poczyniono obserwacjê, inaczej mówi±c okre¶lenie aktualnej d³ugo¶ci geograficznej. Potem wypada ju¿ tylko wyliczyæ szeroko¶æ na podstawie k±towej wysoko¶ci S³oñca nad horyzontem. Noc± mo¿na u¿yæ charakterystycznych gwiazd sta³ych. Oczywi¶cie jest to brutalne uproszczenie, ale przecie¿ mam pisaæ o zegarze.
Tymczasem ¿eglowano sobie wzd³u¿ brzegów, co najwy¿ej odwa¿aj±c siê na jaki¶ skrót ze znanym kursem. Jak kto¶ wybiera³ siê na oceany to mia³ do dyspozycji kompas, parê przyrz±dów astronomicznych i wielk± odwagê. Wyrusza³ albowiem dos³ownie w nieznane: nie wiedzia³ co go spotka, ani gdzie w³a¶ciwie jest. Kolumb do koñca ¿ycia nie wiedzia³, co odkry³, a Kortez nie zastanawia³ siê gdzie, tylko ile mo¿na ukra¶æ.
Zegary nie sprawdza³y siê na pok³adach okrêtów. Kolebnikowe by³y niedok³adne, balansowe niewiele lepsze, a wahad³owe w ogóle nie mog³y dzia³aæ. Problem le¿a³ nie tyle w konstrukcji oscyluj±cego obiektu, ile w tym, ¿e aby móg³ on utrzymywaæ sta³y okres, musi byæ mo¿liwie swobodny (Galileusz siê k³ania !). Innymi s³owy, potrzebny by³ wychwyt, czyli mechanizm, który odbierze od czego¶ merdaj±cego siê impuls zliczania czasu, a potem jeszcze przeka¿e temu czemu¶ energiê do dalszego merdania. Wszystko jak najdelikatniej i w jak najkrótszym czasie, aby nie zak³óciæ ruchu. A wrzeciono, naciskaj±ce stale na regulator, nie nadawa³o siê do tego zupe³nie.
Najlepsze wyniki mia³ wychwyt kotwicowy, pomys³u Anglika Williama Clementa (1671), gdzie balans lub wahad³o ³±czy³ z reszt± mechanizmu element zwany kotwic± (nawet w dzisiejszych wykonaniach kszta³tem przypomina kotwicê statku). D³ugi trzon kotwicy na u³amek sekundy sprzêga³ siê z wahad³em, a dwa odpowiednio ukszta³towane ramiona pozwala³y ko³u ze sko¶nymi zêbami (tzw. wychwytowemu) przeskoczyæ tylko o jeden z±bek w czasie ka¿dego pó³okresu wahad³a. Z udoskonalonego przez Thomasa Mudge 'heure) w Pary¿u.
Utrzymanie wspólnej rachuby czasu na ¶wiecie odbywa siê poprzez ró¿ne sieci dystrybucji sygna³ów czasu. Nasze zegarki i budziki synchronizujemy rêcznie wed³ug rozmaitej klasy sygna³ów sieci radiowych, telewizyjnych, telefonicznych i innych.
Najprostsze by³y zegary elektryczne, synchronizowane czêstotliwo¶ci± sieci energetycznej (50 lub 60 Hz). W czasach "drobnych braków na tle niew±tpliwych osi±gniêæ" z t± czêstotliwo¶ci± u nas by³o ró¿nie. Niektórzy pamiêtaj± zapewne takie zegary - po kilku godzinach po wyregulowaniu pokazywa³y "czas astronomiczny". Najczê¶ciej pó¼ni³y siê zim± a spieszy³y latem.
Spyta³em kiedy¶ znajomego, starego energetyka, dlaczego tylko u nas tak jest. Popatrzy³ na mnie znad okularów, po czym rzek³: "¯eby, pojmujesz, kapitali¶ci nam pr±du nie kradli".
Coraz czê¶ciej spotyka siê zegary domowe synchronizowane przez radiowe sygna³y czasu do odbioru automatycznego. Przewa¿nie nie maj± one mo¿liwo¶ci ustawienia czasu - je¶li mog± odbieraæ sygna³ radiowy, pracuj± od razu dok³adnie (oko³o 0.01 s). U nas najczêstsze s± zegary pracuj±ce wed³ug atomowego czasu z niemieckiego nadajnika DCF 77 (77.5 kHz) we Frankfurcie.
Oprócz nadajników sygna³ów czasu o lokalnym zasiêgu, takich jak DCF, istniej± ¼ród³a o wiêkszym zasiêgu. Najbardziej znane s± sygna³y emitowane przez satelity GPS Navstar, zapewniaj±ce czas wzorcowy wystarczaj±cy do wiêkszo¶ci zastosowañ technicznych. Na pó³kuli zachodniej odbiera siê tak¿e sygna³y retransmitowane przez geostacjonarne satelity GOES (468 MHz).
Coraz wiêcej osób reguluje zegarki wed³ug czasu z sieci komputerowych. Komputery pracuj±ce w sieciach rozleg³ych mog± korzystaæ z serwerów czasu atomowego. Serwery czasu atomowego s± komputerami po³±czonymi z atomowym wzorcem czasu. Transmisja sygna³ów czasu odbywa siê za po¶rednictwem us³ug sieciowych ogólnie nazywanych NTP (Network Time Protocol). Klasê dok³adno¶ci serwera czasu okre¶la siê tzw. liczb± stratum. Stratum 1 oznacza ¼ród³o bezpo¶rednio po³±czone z zegarem atomowym o dok³adno¶ci 10-11 s/dobê. Stratum 2 i 3 s± jego "filiami", i tak dalej. Dok³adno¶æ po stronie odbiorcy jest zale¿na od odleg³o¶ci i ilo¶ci wêz³ów sieci po¶rednicz±cych w transmisji. W internecie s± dostêpne ró¿ne serwery NTP, ale korzystniejsze jest u¿ycie serwera nawet o ni¿szym stratum, za to po³o¿onego bli¿ej.
W przypadku zamkniêtych sieci lokalnych jeden z komputerów, najczê¶ciej stale pracuj±cy serwer, wyposa¿a siê w odbiornik sygna³ów np. DCF 77 albo GPS.
Ostatnio g³o¶no siê zrobi³o o pewnych pulsarach, czyli gwiazdach cyklicznie zmieniaj±cych swoje promieniowanie, które to maj± byæ o parê zer po przecinku dok³adniejsze od ³askotanych atomów cezu. I tak oto idea³ czasu wróci³ "do gwiazd", co prawda trochê krakowskim targiem.
Historia jak widaæ siê powtarza - najpierw czas inny na ka¿dym zegarze, potem ju¿ tylko inny w ka¿dym mie¶cie, a kiedy wydawa³o siê, ¿e ju¿ z czasem wszystko za³atwione, wszech¶wiat nie da³ siê wyregulowaæ. Najpierw zostawi³ nam troszkê z³udzeñ, potem dopiero pokaza³ jacy jeste¶my mali wobec czego¶ tak powszedniego jak czas.
J.
Pe³na wersja:
http://www.heading.pansa.pl/zegindx.htm
Luke, ¶wietna robota, jestem pod wra¿eniem twojej pracy.
Luke, ¶wietna robota, jestem pod wra¿eniem twojej pracy.
to nie Luke,
ka¿dy co¶ podok³ada³,
a zobacz ile
Jacek wiadomo¶ci przekaza³ .
postaram sie to posk³adaæ w ca³o¶æ,
¶wietne materia³y -dzieki Wszystkim
Odno¶nie tego, co pisa³ ALAMO w pierwszym poscie: ³o¿yska kulkowe szumi±. Jak s± suche - szumi± g³o¶niej lub piszcz±. Nie da siê ca³kowicie wyelimonowaæ szumu, chyba, ¿e zajejemy je do tego stopnia, ¿e olej spowolni pracê, wtedy nie szumi. Niemo¿liwe, ¿eby wszystkie ETY, Seiko i Vostoki by³y fabrycznie ¼le nasmarowane. Nie mo¿na tak¿e zapominaæ, ¿e to, jak g³o¶no mechanizm s³ychaæ na zewn±trz zale¿y tak¿e od samej koperty zegarka. przyk³ad - mam 2 Vostoki - VE K3 Submarine i K-34. W K-34 ³o¿ysko s³ychaæ o wiele g³o¶niej ni¿ w VE. Mo¿na za³o¿yæ, ¿e jest suche, ale... klikanie zapadki te¿ jest o wiele g³o¶niejsze!
Ponadto na uszczelkê to lepszy jest olej silikonowy. Oleje syntetyczne mog± przyspieszyæ starzenie siê gumy.
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.pladminik.xlx.pl