Pogranicza
BERLIN CALLING
Niemcy 2008, 100 min.
PREMIERA: CZERWIEC 2009
PO PREMIERZE W LOCARNO:
BZ Berlin, Michael Zöller
“Berlin Calling” doprowadzi³ Locarno do wrzenia.
Deutsche Welle - Kultur 21
Hannesowi Stoehrowi uda³o siê to, czego nie osi±gn±³ ¿aden re¿yser przed nim: uchwyciæ do¶wiadczenie berliñskich nocy techno. Widzowie w fotelach kinowych mog± prze¿yæ klubow± noc pe³n± muzyki, hedonizmu i szaleñstwa (...). Fantastyczny debiut Paula Kalkbrennera.
Telerama Fr, Jérémie Couston
“Berlin Calling” to pierwszy szczery i bezstronny film o gatunku muzyki czêsto arogancko oczernianym przez mainstreamowe media.
Cinema.ch, Alexis Heraïef
Wspania³y i chwytaj±cy za serce... Ten fresk o wspó³czesnej sztuce wnika odwa¿nie w ludzkie konflikty, poruszaj±co i prawdziwie.
„BERLIN CALLING” NA MIÊDZYNARODOWYCH FESTIWALACH:
Festiwal w Locarno 2008 - ¶wiatowa premiera
Festiwal w Hamburgu 2008 - niemiecka premiera
Festiwal w Reykjaviku 2008 (sekcja: Sound of Sight)
Miêdzynarodowy Warszawski Festiwal Filmowy 2008
Festiwal w Leeds 2008
Paris German Film Festival 2008 (pokaz specjalny)
Festiwal w Sao Paolo 2008 (sekcja: International Perspective)
Festiwal w Tokyo 2008 (pokaz specjalny)
Festiwal w Angers 2009 (zamkniêcie festiwalu)
Festiwal w Budapeszcie 2009
Soundframe Festival w Wiedniu 2009-03-19
Ponadto pokazy w USA - w Austin oraz w Nowym Jorku - oraz trasa po Australii (Brisbane, Melbourne i Sydney).
WYWIADY Z TWÓRCAMI
WYWIAD Z HANNESEM STOEHREM
Sk±d pomys³, by nakrêciæ film o twórcy muzyki elektronicznej?
W latach 90. Spêdzi³em parê nocy w ciemnych piwnicach Strobo i obejrza³em kilka wschodów s³oñca po d³ugich imprezowych nocach. Did¿eje zawsze byli szamanami imprezy, a ich muzyka - ¶cie¿k± d¼wiêkow± do osobistego filmu, który dla ka¿dego uczestnika inaczej siê rozwija³. Co jaki¶ czas chodzi³em do E-Werk, Casino, Tresor lub Bunker albo na imprezy openairowe jak Fusion. Nigdy jednak nie by³em typowym imprezowiczem, który ca³y tydzieñ tylko czeka na weekend, by zacz±æ zabawê od nowa. Mimo wszystko ten ¶wiat mnie zawsze fascynowa³. Zawsze podoba³o mi siê, ¿e ludzie tañcz±, choæ na scenie nie pojawia siê nikt, kto by wy¶piewywa³ swój przekaz za pomoc± s³ów - tak jak robili to szamani rocka. Je¶li muzyka by³a dobra, mog³em tañczyæ godzinami. To siê nie zmieni³o do dzi¶, nawet je¶li najlepsze imprezowe lata mam ju¿ za sob±.
Intrygowa³y mnie historie did¿ejów podró¿uj±cych po ca³ym kraju z walizk± pe³n± nagrañ, wiêc spisa³em swoje pierwsze pomys³y. Film mia³ siê rozgrywaæ na berliñskiej scenie klubowej; muzyk w moim filmie nie musia³ byæ super gwiazd±, ale za to musia³ ¿yæ i walczyæ o swoj± sztukê. Nawet gdy krêci³em „Berlin Is in Germany” i „One Day in Europe” czêsto chodzi³em potañczyæ, ¿eby siê odprê¿yæ lub pomy¶leæ. Sta³o siê dla mnie jasne, ¿e film musi rozgrywaæ siê teraz, a nie cofaæ siê do lat 90. Po co robiæ film o przesz³o¶ci, skoro nasza rzeczywisto¶æ jest nie mniej ekscytuj±ca, a przesz³o¶æ i tak mo¿na odnale¼æ w tera¼niejszo¶ci? Zacz±³em wypisywaæ faktyczne postacie, które mia³y zagraæ w moim filmie. Ten film nie ukazuje dwudziestoletnich balangowiczów lub dwudziestopiêcioletnich studentów, a raczej pokolenie 30 plus. Ickarus, szefowa labelu Alice, Mathilde i Corinna, szef klub Tom, Erbse - to wszystko bohaterowie, którzy stali siê tymi, kim s± w latach 90. Zawsze d³ugo noszê siê z histori±, zanim jestem w stanie napisaæ jej zarys.
Jak dosz³o do wspó³pracy z odtwórc± g³ównej roli i autorem ¶cie¿ki d¼wiêkowej Paulem Kalkbrennerem?
To mia³o miejsce w 2003 r., gdy szuka³em odpowiedniej muzyki do filmu. By³em w Arenie z grup± znajomych na imprezie Bpitch Control, gdzie Paul wystêpowa³ jako Dj, lub, gwoli precyzji, gra³ na ¿ywo na swoim komputerze. Zaraz po tym jak zacz±³, s³ychaæ by³o jedynie ha³as, zak³ócenia - super-mega katastrofa, bo zebra³o siê tam ponad 2000 ludzi. Co¶ nie gra³o z kablami. Paul zacz±³ prze³±czaæ je na scenie - absurdalna, totalnie groteskowa sytuacja. To mój pierwszy obraz Paula. Pó¼niej w 2004 r. Paul wyda³ album “Self”. “Queer Fellow”, “Castanets”, “The Grouch”, “Dockyard” - to by³a muzyka filmowa, to by³a emocjonalna elektronika.
Powiedzia³em Paulowi o moim projekcie, a on natychmiast siê do niego zapali³. Towarzyszy³em mu na kilku jego wystêpach w Niemczech i zagranic±, zrobi³ te¿ parê remiksów muzyki z „One Day in Europe”. Wed³ug mnie muzyka Paula odró¿nia siê przejrzyst± struktur±, dobrym wyczuciem dramaturgii, wspania³± melodyjno¶ci± i uwielbieniem detalu. Na scenie porozumiewa siê z widowni± poprzez muzyczne idee i doskonale wie, kiedy musi wej¶æ co¶ nowego. To, co mnie zawsze fascynowa³o, to jak Paul tworzy muzykê na swoim komputerze, a potem wychodzi z t± muzyk± na scenê i gra j± na tej scenie na ¿ywo. Czêsto miesza w niej, w zale¿no¶ci od tego, jak siê w danej chwili czuje. Tworzyæ co¶ na swoim komputerze, a potem wychodziæ z tym na scenê - zawsze potrafi³em siê z tym zidentyfikowaæ. Scenarzy¶ci, graficy i wielu innych wykonuj±cych zawody artystyczne w zasadzie robi± to samo ka¿dego dnia.
WYWIAD Z PAULEM KALKBRENNEREM
“Berlin Calling” - film o scenie techno czy film o arty¶cie Paulu Kalkbrennerze?
Ani to, ani to. To portret. Portret naszych czasów. To d³ugi metra¿. Temat techno i narkotyków to tylko pêdzel, którym malujemy obraz. Ten film opowiada znacznie bardziej uniwersaln± historiê ni¿ samo techno i ¿ycie klubowe. W zasadzie Ickarus, g³ówna postaæ, móg³by nawet robiæ inn± muzykê. Zmaga siê z problemami wielu artystów: geniusz - szaleñstwo, nierozumienie wielu spraw, nieuwa¿anie na siebie, a w koñcu upadek. To scenariusz, który przydarza siê ca³y czasu masom ludzi, a nie tylko mnie czy mojemu ¶rodowisku.
Ale czy mimo to nie obawiasz siê, ¿e ludzie, którzy ciê nie znaj±, bêd± my¶leli: oto film o ¿yciu Paula Kalkbrennera, a nie fikcja?
G³ówny bohater bardzo mnie przypomina. Nawet mam wra¿enie, ¿e jest mi bli¿szy ni¿ Hannes s±dzi. On uwa¿a, ze Ickarus i ja totalnie siê ró¿nimy. Powiedzia³bym, ¿e granice s± p³ynne i dziêki temu jest to takie ekscytuj±ce. Zasadniczo to fikcyjna opowie¶æ, w której dziej± siê tak szalone rzeczy, ¿e ludzie w koñcu siê zorientuj±, ¿e to nie moja biografia.
Uto¿samiasz siê z Ickarusem?
Mniej wiêcej. To znaczy, zawsze powtarzam, ¿e znam Ickarusa bardzo dobrze, poniewa¿ jest osob±, któr± sam nigdy nie chcia³bym siê staæ. On jest moim w³asnym cieniem, ale tak¿e kim¶, kto chce zaj¶æ tam, gdzie byæ mo¿e Paul Kalkbrenner jest dzi¶.
A je¶li chodzi o muzykê - sam napisa³e¶ ca³y soundtrack?
Go¶cinnie do³±czyli¶my kawa³ek Saschy Funke. Ca³a reszta muzyki jest moja.
Streszczenie:
Berliñski muzyk elektro Martin Karow, czyli DJ Ickarus (Paul Kalkbrenner) je¼dzi po klubach na ca³ym ¶wiecie razem ze swoj± dziewczyna i mened¿erk± Mathilde (Rita Lengyel), przeskakuj±c z jednego lotniska na drugie, z jednego wystêpu na kolejny. Dziel± ³ó¿ko, studio muzyczne i biuro w swoim berliñskim mieszkaniu. Mathilde coraz czê¶ciej krytykuje Ickarusa za nadu¿ywanie narkotyków, ale mi³o¶æ i wspólny cel - wydanie nowego albumu - tworz± miêdzy nimi potê¿n± wiê¼. Jednak po jednym z wystêpów, Icakrus traci nad sob± kontrolê i trafia na ostry dy¿ur w berliñskiej klinice psychiatrycznej.
Kierowniczka kliniki prof. dr Petra Paul (Corinna Harfouche) stwierdza wywo³ane narkotykami zaburzenia psychiczne. Czekaj± na wyniki laboratoryjne, które wyka¿±, jak± pigu³kê za¿y³ Ickarus. Chocia¿ jego stan jest z³y, Ickarus nie traktuje tego zbyt powa¿nie. Mathilde przynosi mu komputer, dziêki czemu mo¿e dalej pracowaæ nad nowym albumem w klinice. Zaczyna tak¿e uczestniczyæ w ¿yciu spo³ecznym „otwartego” oddzia³u dla narkomanów. Zaprzyja¼nia siê z innymi pacjentami: Crystal Petem (Peter Schneider), Franzem (Andre Hoffmann), Michim (Paul Preuss), Jamalem (Mehdi Nebbou) i Goa Gebhardem (Caspar Body), oraz z Alexem - pracownikiem opieki spo³ecznej. W nocy Ickarus dostaje ataku paniki. Dr Paul zaleca mu odpoczynek pod jej nadzorem i przypomina, ¿e znajduje siê w klinice dobrowolnie.
Nastêpnie Alice (Megan Gay), szefowa wytwórni Vinyl Distortion, informuje Mathilde, ¿e wstrzyma³a nowy album Icakrusa, a szef klubu Tom (Dirk Borchardt) przek³ada imprezê premierow±. Ickarus, który czuje siê coraz bardziej sfrustrowany, wykrada siê z kliniki, kupuje u zaufanego dealera Erbse’a (RP Kahl) kokainê i ca³y weekend imprezuje ze swoj± groupie Jenny (Henriette Müller). Mathilde coraz bardziej traci cierpliwo¶æ do Ickarusa. Znajduje wsparcie u swojej by³ej dziewczyny Corinny (Araba Walton), która pracuje jako bramkarz w klubie techno. Ickarus bardziej przejmuje siê upomnieniami i wyrzutami Mathilde ni¿ jej zwi±zkiem z Corinn±. Kiedy decyduj± siê na trójk±t, wydaje siê, ¿e wszystko siê u³o¿y. Ale wtedy Ickarus dowiaduje siê, ¿e jego nowy album zosta³ zablokowany. Ponownie traci nad sob± panowanie. W kokainowym delirium uderza Mathilde i demoluje biuro Alice. Potem biegnie do kliniki, gdzie czeka go kolejna walka, tym razem z dr Paul. Ickarus stara siê naprawiæ swoje b³êdy, ale jest ju¿ za pó¼no. Alice wyrzuca go z wytwórni, Mathilde wyprowadza siê do Corinny i nie chce go ju¿ w ogóle widzieæ, a terapia dr Paul koñczy siê fiaskiem. Tu¿ przed opuszczeniem kliniki, Ickarus organizuje zwariowan± imprezê po¿egnaln±, a pacjenci kliniki bawi± siê jak za starych dobrych czasów, dopóki nie przychodz± opiekuni i nie k³ad± kresu szalonej bibie...
Ickarus dostaje ¶rodki uspokajaj±ce i trafia do izolatki na zamkniêtym oddziale. Dr Paul uzasadnia swoj± decyzjê Mathilde, argumentuj±c ¿e stanowi on zagro¿enie dla siebie i dla innych. Pomimo separacji z Ickarusem, Mathilde walczy o jego zwolnienie i nawet prosi o pomoc ojca Ickarusa (Udo Kroschwald) - protestanckiego pastora. Na zamkniêtym oddziale Ickarus tworzy kolejne kawa³ki do nowego albumu. Na chwilê s³oñce pojawia siê na horyzoncie. Ale czy naprawdê wszystko zmierza w dobrym kierunku?
Jak bêdzie wolny ten termin,to napewno siê wybiorê do Wroc³awia!!!
ja nawet wlotki mog³em mieæ, ale nie pojadê wiêc nie mam
Mnie ten film bardzo zafascynowa³,nie tylko osob± Paula Kalkbrennera,wiêc postaram siê jako¶ jednak byæ na premierze!!!
Berlin Calling to nie jest najlepszy film o kulturze klubowej, ale “na bezrybiu i rak ryba”. Takie produkcje pojawiaj± siê niezwykle rzadko, wiêc tak czy inaczej warto obejrzeæ g³o¶ny ju¿ obraz z Paulem Kalkbrennerem w roli g³ównej (a nawet w dwóch rolach g³ównych – Paul odpowiedzialny jest równie¿ za soundtrack). Kto przegapi³ kilka seansów w polskich kinach, ju¿ teraz mo¿na nadrobiæ te zaleg³o¶ci, w zwi±zku z premier± na DVD.
Premiera DVD powinna zainteresowaæ zreszt± równie¿ tych, którzy ju¿ film widzieli. Jest to bowiem wydanie dwup³ytowe, pe³ne rozmaitych atrakcji. Na drugiej p³ycie znajdziecie m.in. 10 usuniêtych scen, ponad 35 dodatkowych klipów, ciekawostki z planu, specjalne materia³y z miejsc, gdzie m.in. krêcono „Berlin Calling” – m.in. z kultowego Bar25, który w³a¶nie zosta³ definitywnie zamkniêty (na po¿egnanie zorganizowano tam imprezê trwaj±c± 250 godzin!).
To nie wszystko – DVD zawiera te¿ kilka ciekawych wywiadów, z samym Kalkbrennerem, ale te¿ z re¿yserem, aktorami i nie tylko. Poza tym wiele imprezowych scen z filmu, gdzie wystêpuje Paul, Sascha Funke czy Housemeister, bêdzie mo¿na zobaczyæ w ca³o¶ci. Jest te¿ kilka teledysków, trailer, foty i film z cyklu „Making Of”.
Na pewno warto zobaczyæ ten film, nawet je¶li bêdziecie mieli do niego stosunek podobny do filmowej fanatyczki Moniki Waleckiej, której opiniê o "Berlin Calling" mo¿ecie znale¼æ we fragmentach w ostatnim DJmagu.
zanotowane.pldoc.pisz.plpdf.pisz.pladminik.xlx.pl