Gui Boratto-"Take My Breath Away"

Start

Pogranicza

Wydany dwa lata temu debiutancki album brazylijskiego producenta, by� jednym z wi�kszych wydarze� w �wiecie klubowej elektroniki. Guiemu Boratto uda�o si� bowiem po��czy� na "Chromophobii" taneczn� energi� z popow� melodyjno�ci�, wpisuj�c ca�o�� w kontekst nieortodoksyjnego minimalu. Od tamtego czasu brazylijski artysta zje�dzi� prawie ca�y �wiat ze swymi setami, zyskuj�c s�aw� znakomitego did�eja. Poniewa� jednak Boratto jest cz�owiekiem niezwykle rodzinnym, rado�� z sukces�w zawsze by�a niego podszyta t�sknot� za domem i najbli�szymi. Nic wi�c dziwnego, �e powsta�y w tym czasie materia� na drugi album, przenikni�ty jest wyra�nym klimatem nostalgii.

Pierwsze dwa utwory z "Take My Breath Away" to oczywista kontynuacja "Chromophobii". Mamy tutaj mocne bity techno wsparte ci�kimi basami, nad kt�rymi wij� si� �widruj�ce (tytu�owy "Take My Breath Away") lub bucz�ce ("Atomic Soda") loopy, emanuj�ce surow� taneczn� energi�. Ale ju� trzecie nagranie ("Colors") brzmi inaczej: na po�amany rytm electro nak�adaj� si� przesterowane klawisze o t�sknej barwie (jakby zas�yszane w muzyce Orbital), przez kt�re przelewaj� si� co chwil� s��niste pasa�e syntezator�w o noworomantycznymi sznycie. Jeszcze silniej echo elektroniki z lat 80. odbija si� w kompozycjach "Azzurra" i "Les Enfants". Pierwsza z nich to mroczny synth-pop o przejmuj�cej melodyce wygrywanej na popiskuj�cych organach, a drugi - pobite �yw� parti� perkusji s��niste electro utrzymane w chmurnym nastroju. A to nie koniec reminiscencji z m�odo�ci Boratto - w "Besides" pojawia si� charakterystycznie brzmi�ca gitara w stylu New Order, zanurzona w szeroko rozlanym tle o ambientowym charakterze.

Mniej sentymentalne klimaty znajdujemy w "Opus 17" - ten zgrabny tech-house oparty jest na przenikaj�cych si� wzajemnie pasa�ach organicznych klawiszy, przywo�uj�cych wspomnienie klubowych przeboj�w z po�owy minionej dekady. Jeszcze bardziej w t� stron� idzie "No Turning Back". Posi�kuj�c si� przebojow� wokaliz� swej �ony, Luciany Villanovy, brazylijski producent tworzy epicko brzmi�cy neo-trance w "kompaktowym" stylu, wpisuj�c w kaskady skowycz�cych przester�w, s�odko brzmi�c� gitar� i piano.

O ile p�yt� otwiera�o energetyczne techno, tak ko�czy j� energetyczny house. Boratto serwuje dwa utwory utrzymane w tym stylu - "Ballroom" i "Eggplant". Oba, osadzone na funkowym pulsie, atakuj� szorstkimi akordami o metalicznym posmaku, stukaj�c i bulgocz�c efektownymi dodatkami.

Ca�o�� wie�czy jednak spokojne nagranie - wolno p�yn�cy pasa� fortepianowy, wsparty jedynie rytmicznym chrz�szczeniem ("Godet"). To wyra�ny uk�on brazylijskiego artysty w stron� muzyki ilustracyjnej - eterycznego soundtracku do samotnych podr�y.

"Take My Breath Away" jest zdecydowanie bardziej r�norodny ni� "Chromophobia". Nie ma tu mowy o minimalu - dominuj� chwytliwe melodie, bogatsze aran�acje, naturalne brzmienia. W jego kontek�cie, Boratto pokazuje si� jako otwarty, wra�liwy i uczuciowy artysta (oraz cz�owiek). Dlatego album ten spodoba si� przede wszystkim �e�skiej cz�ci klubowej publiczno�ci.

Artist: Gui Boratto
Album: Take My Breath Away
Genre: Electronic
Time: 01:07:49

1. Take My Breath Away
2. Atomic Soda
3. Colors
4. Opus 17
5. No Turning Back
6. Azurra
7. Les Enfants
8. Besides
9. Ballroom
10. Eggplant
11. Godet

Napewno b�dzie bombowa kompilacja...
Dla zainteresowanych podaje, �e Boratto wyst�puje na tegorocznym Audioriver w P�ocku.
Niestety mnie tam zabraknie.
Po "Chromophobii",gdzie Guy naprawd� wysoko podni�s� sobie poprzeczk�,mog� powiedzie�,�e album Take My Breath Away nie odchodzi od poziomu!!! Nawet wed�ug mnie jest troch� lepszy,pod wzgl�dem r�norodno�ci muzycznej!!! Wielbiciele Gui'a oraz ci,kt�rym przypad�a do gustu Chromophobia,nie mog� odpu�ci� tej propozycji!!!

Wątki

Template provided by Designs by Darren Opracowanie Marketing w Internecie dla Pogranicza